ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ "ΚΑΤΟΧΟΥ ΑΔΕΙΑΣ ΠΟΥ ΑΦΟΡΑ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ"

Με την απόφασή του της 19ης Ιουλίου 2012, το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης έκρινε ότι ένα πρόσωπο το οποίο έχει εξουσιοδοτηθεί αποκλειστικά για την καταχώριση ενός ονόματος τομέα .eu για λογαριασμό του δικαιούχου ενός σήματος δεν αποτελεί «κάτοχο άδειας που αφορά προηγούμενα δικαιώματα».

Στους κατόχους αδειών που μπορούν να προτείνουν την καταχώριση ενός σήματος ως ονόματος τομέα .eu κατά τη διάρκεια της «Sunrise Period» δεν περιλαμβάνονται και τα πρόσωπα που δεν έχουν εξουσιοδοτηθεί να κάνουν εμπορική χρήση του σήματος αυτού σύμφωνη με τις λειτουργίες του σήματος.

 

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (δεύτερο τμήμα)

της 19ης Ιουλίου 2012 (*)

«Διαδίκτυο – Τομέας ανωτάτου επιπέδου .eu – Κανονισμός (ΕΚ) 874/2004 – Ονόματα τομέα – Σταδιακή καταχώριση – Άρθρο 12, παράγραφος 2 – Έννοια των “κατόχων άδειών [που αφορούν προηγούμενα δικαιώματα]” – Πρόσωπο εξουσιοδοτημένο από τον δικαιούχο σήματος να καταχωρίσει, στο όνομά του αλλά για λογαριασμό του δικαιούχου αυτού, ένα όνομα τομέα πανομοιότυπο ή παρόμοιο με το εν λόγω σήμα ­– Μη παραχώρηση άδειας για άλλες χρήσεις του σημείου ως σήματος»

Στην υπόθεση C‑376/11,

με αντικείμενο αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως δυνάμει του άρθρου 267 ΣΛΕΕ, που υπέβαλε το cour d’appel de Bruxelles (Βέλγιο) με απόφαση της 29ης Ιουνίου 2011, η οποία περιήλθε στο Δικαστήριο στις 15 Ιουλίου 2011, στο πλαίσιο της δίκης

Pie Optiek SPRL

κατά

Bureau Gevers SA,

European Registry for Internet Domains ASBL,

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ (δεύτερο τμήμα),

συγκείμενο από τους J. N. Cunha Rodrigues, πρόεδρο τμήματος, U. Lõhmus (εισηγητή), A. Rosas, A. Ó Caoimh και A. Arabadjiev, δικαστές,

γενική εισαγγελέας: V. Trstenjak

γραμματέας: L. Hewlett, κύρια υπάλληλος διοικήσεως,

έχοντας υπόψη την έγγραφη διαδικασία και κατόπιν της επ’ ακροατηρίου συζητήσεως της 21ης Μαρτίου 2012,

λαμβάνοντας υπόψη τις παρατηρήσεις που υπέβαλαν:

–        η Pie Optiek SPRL, εκπροσωπούμενη από τον E. Wéry, avocat,

–        η Bureau Gevers SA, εκπροσωπούμενη από τους B. Docquir και B. Michaux, avocats,

–        η European Registry for Internet Domains ASBL, εκπροσωπούμενη από τους G. Glas και H. Haouideg, avocats,

–        η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, εκπροσωπούμενη από τον F. Bulst και την C. Vrignon,

αφού άκουσε τη γενική εισαγγελέα που ανέπτυξε τις προτάσεις της κατά τη συνεδρίαση της 3ης Μαΐου 2012,

εκδίδει την ακόλουθη

Απόφαση

1        Η αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως αφορά την ερμηνεία των άρθρων 12, παράγραφος 2, και 21, παράγραφος 1, στοιχείο α΄, του κανονισμού (ΕΚ) 874/2004 της Επιτροπής, της 28ης Απριλίου 2004, για τη θέσπιση κανόνων δημοσίου συμφέροντος σχετικά με την υλοποίηση και τις λειτουργίες του .eu τομέα ανωτάτου επιπέδου και τις αρχές που διέπουν την καταχώριση (EE L 162, σ. 40).

2        Η αίτηση αυτή υποβλήθηκε στο πλαίσιο δύο διαφορών μεταξύ της Pie Optiek SPRL (στο εξής: Pie Optiek) και, αφενός, της Bureau Gevers SA (στο εξής: Bureau Gevers) και, αφετέρου, της European Registry for Internet Domains ASBL (στο εξής: EURid), σχετικά με την καταχώριση του ονόματος τομέα www.lensworld.eu από την Bureau Gevers, στο όνομά της αλλά για λογαριασμό της Walsh Optical Inc. (στο εξής: Walsh Optical), αμερικανικής εταιρίας δικαιούχου του σήματος στο οποίο αντιστοιχεί αυτό το όνομα τομέα.

 Το νομικό πλαίσιο

 Ο κανονισμός (ΕΚ) 733/2002

3        Οι αιτιολογικές σκέψεις 6 και 16 του κανονισμού (ΕΚ) 733/2002 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 22ας Απριλίου 2002, για την υλοποίηση του .eu τομέα ανωτάτου επιπέδου (ΕΕ L 113, σ. 1), έχουν ως ακολούθως:

«(6) Μέσω του .eu TLD [“top level domain .eu” (“τομέα ανωτάτου επιπέδου .eu”)], η εσωτερική αγορά θα πρέπει να αποκτήσει μεγαλύτερη προβολή στην εικονική αγορά η οποία βασίζεται στο Διαδίκτυο. Ο .eu TLD θα πρέπει να παρέχει μια σαφώς αναγνωρίσιμη σύνδεση με την Κοινότητα, το συναφές νομικό πλαίσιο και την ευρωπαϊκή αγορά. Θα πρέπει να επιτρέπει στις επιχειρήσεις, στους οργανισμούς και στα φυσικά πρόσωπα εντός της Κοινότητας να καταχωρούνται σε έναν ειδικό τομέα ο οποίος θα καθιστά την εν λόγω σύνδεση εμφανή. Kατ’ αυτό τον τρόπο, ο .eu TLD όχι μόνο θα αποτελεί το κύριο δομικό στοιχείο του ηλεκτρονικού εμπορίου στην Ευρώπη, αλλά θα υποστηρίζει επίσης τους στόχους του άρθρου 14 [ΕΚ].

[…]

(16) Η θέσπιση κανόνων δημοσίου συμφέροντος για την αντιμετώπιση κερδοσκοπικών και καταχρηστικών καταχωρίσεων ονομάτων τομέα θα πρέπει να προβλέπει ότι οι κάτοχοι προηγούμενων δικαιωμάτων, τα οποία αναγνωρίζονται ή θεσπίζονται σύμφωνα με το εθνικό ή/και το κοινοτικό δίκαιο, και οι δημόσιοι φορείς απολαύουν συγκεκριμένης χρονικής περιόδου (sunrise period) κατά τη διάρκεια της οποίας η καταχώριση των ονομάτων τομέα προορίζεται αποκλειστικά για τους κατόχους προηγούμενων δικαιωμάτων […] και για τους δημόσιους φορείς.»

4        Κατά το άρθρο 1, ο εν λόγω κανονισμός καθορίζει τους όρους υλοποιήσεως του τομέα ανωτάτου επιπέδου .eu, συμπεριλαμβανομένου του ορισμού μητρώου, και καθιερώνει το πλαίσιο γενικής πολιτικής της λειτουργίας του μητρώου αυτού.

5        Το άρθρο 4, παράγραφος 2, του ίδιου κανονισμού ορίζει τα εξής:

«Το μητρώο:

[...]

β)      καταχωρεί τα ονόματα τομέα στον .eu TLD μέσω οιουδήποτε διαπιστευμένου καταχωρητή .eu κατόπιν αιτήσεως από:

i)      οιαδήποτε επιχείρηση η οποία έχει την καταστατική της έδρα, την κεντρική της διοίκηση ή την κύρια εγκατάστασή της εντός της Κοινότητας, ή

ii)      οιονδήποτε οργανισμό ο οποίος είναι εγκατεστημένος εντός της Κοινότητας, με την επιφύλαξη της εφαρμογής του εθνικού δικαίου, ή

iii)      οιοδήποτε φυσικό πρόσωπο που είναι κάτοικος της Κοινότητας.»

6        Το άρθρο 5, παράγραφος 1, του κανονισμού 733/2002 προβλέπει τα ακόλουθα:

«Η Επιτροπή […] θεσπίζει κανόνες […] [που περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων]:

[...]

β)      πολιτική δημοσίου συμφέροντος για τις κερδοσκοπικές και καταχρηστικές καταχωρίσεις ονομάτων τομέα, συμπεριλαμβανομένης της δυνατότητας καταχώρισης ονομάτων τομέα σταδιακά ώστε να εξασφαλίζονται οι κατάλληλες προσωρινές ευκαιρίες για τους κατόχους προηγούμενων δικαιωμάτων, τα οποία αναγνωρίζονται ή θεσπίζονται από το εθνικό ή/και το κοινοτικό δίκαιο, και για τους δημόσιους φορείς να καταχωρίζουν τα ονόματά τους.»

7        Κατ’ εφαρμογήν της εν λόγω διατάξεως, η Επιτροπή εξέδωσε τον κανονισμό 874/2004.

 Ο κανονισμός 874/2004

8        Η αιτιολογική σκέψη 12 του κανονισμού 874/2004 έχει ως ακολούθως:

«Για τη διαφύλαξη προηγούμενων δικαιωμάτων που αναγνωρίστηκαν από το κοινοτικό ή το εθνικό δίκαιο, πρέπει να θεσπιστεί μια διαδικασία σταδιακής καταχώρισης. Η σταδιακή καταχώριση πρέπει να πραγματοποιείται σε δύο φάσεις, με σκοπό να διασφαλιστεί ότι δίνονται στους κατόχους προηγούμενων δικαιωμάτων οι κατάλληλες ευκαιρίες ώστε να καταχωρίσουν τα ονόματα επί των οποίων κατέχουν προηγούμενα δικαιώματα. [...]»

9        Το άρθρο 2, πρώτο έως τρίτο εδάφιο, του κανονισμού αυτού ορίζει τα εξής:

«Ένα επιλέξιμο μέρος, όπως αναφέρεται στο άρθρο 4, παράγραφος 2, στοιχείο β΄, του κανονισμού (ΕΚ) 733/2002, επιτρέπεται να καταχωρίσει ένα ή περισσότερα ονόματα τομέα στον τομέα ανωτάτου επιπέδου .eu.

Με την επιφύλαξη του κεφαλαίου IV, ένα συγκεκριμένο όνομα τομέα διατίθεται για χρήση στο επιλέξιμο μέρος του οποίου η αίτηση έχει παραληφθεί πρώτη κατά σειρά από το μητρώο, με τεχνικώς σωστό τρόπο και σύμφωνα με τον παρόντα κανονισμό. Για τους σκοπούς του παρόντος κανονισμού, το εν λόγω κριτήριο της παραλαβής κατά προτεραιότητα θα αναφέρεται ως αρχή της “εξυπηρέτησης κατά σειρά προτεραιότητας”.

Από τη στιγμή που ένα όνομα τομέα καταχωρίζεται, καθίσταται μη διαθέσιμο για μελλοντική καταχώριση, έως ότου λήξει η καταχώριση χωρίς ανανέωση, ή έως ότου το όνομα τομέα αποσυρθεί.»

10      Το κεφάλαιο IV του κανονισμού 874/2004, που περιλαμβάνει τα άρθρα 10 έως 14, αφορά τη σταδιακή καταχώριση. Το άρθρο 10, παράγραφος 1, πρώτο και δεύτερο εδάφιο, του κανονισμού αυτού έχει ως εξής:

«Οι κάτοχοι προηγούμενων δικαιωμάτων που έχουν αναγνωριστεί ή θεσπιστεί από το εθνικό ή και το κοινοτικό δίκαιο και οι δημόσιοι φορείς δικαιούνται να υποβάλουν αίτηση για καταχώριση ονομάτων τομέα κατά τη διάρκεια της περιόδου σταδιακής καταχώρισης, πριν από την έναρξη της γενικής καταχώρισης στον τομέα .eu.

Τα “προηγούμενα δικαιώματα” περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, τα κατατεθέντα εθνικά εμπορικά σήματα, τα κατατεθέντα κοινοτικά εμπορικά σήματα […]»

11      Το άρθρο 12, παράγραφος 2, πρώτο έως τρίτο εδάφιο, του εν λόγω κανονισμού ορίζει τα ακόλουθα:

«Η διάρκεια της περιόδου σταδιακής καταχώρισης είναι τέσσερις μήνες. Η γενική καταχώριση των ονομάτων τομέα δεν ξεκινάει πριν από την ολοκλήρωση της περιόδου σταδιακής καταχώρισης.

Η σταδιακή καταχώριση συνίσταται σε δύο φάσεις διάρκειας δύο μηνών έκαστη.

Κατά τη διάρκεια της πρώτης φάσης της σταδιακής καταχώρισης, μόνο για τα κατατεθέντα εθνικά και κοινοτικά εμπορικά σήματα, τις γεωγραφικές ενδείξεις και τα ονόματα και ακρωνύμια που αναφέρονται στο άρθρο 10, παράγραφος 3, δύναται να υποβληθεί αίτηση για καταχώρισή τους ως ονομάτων τομέα από κατόχους προηγούμενων δικαιωμάτων και κατόχων αδειών και από τους δημόσιους φορείς που αναφέρονται στο άρθρο 10, παράγραφος 1.»

12      Το άρθρο 21 του κανονισμού 874/2004, που τιτλοφορείται «Κερδοσκοπικές και καταχρηστικές καταχωρίσεις», προβλέπει, στην παράγραφο 1, τα εξής:

«Ένα καταχωρημένο όνομα τομέα ανακαλείται, με την κατάλληλη εξωδικαστική ή δικαστική διαδικασία, όταν το εν λόγω όνομα είναι ταυτόσημο ή παρόμοιο σε βαθμό που να προκαλεί σύγχυση με όνομα για το οποίο έχει αναγνωριστεί ή θεσπιστεί δικαίωμα βάσει της εθνικής ή και της κοινοτικής νομοθεσίας, όπως τα δικαιώματα που αναφέρονται στο άρθρο 10, παράγραφος 1, και όταν το εν λόγω όνομα τομέα:

α)      καταχωρίσθηκε από τον κάτοχό του ο οποίος δεν έχει δικαιώματα ή έννομο συμφέρον επί του ονόματος τομέα· ή

β)      καταχωρίσθηκε ή χρησιμοποιείται με κακή πίστη.»

 Η πρώτη οδηγία 89/104/ΕΟΚ

13      Η πρώτη οδηγία 89/104/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 21ης Δεκεμβρίου 1988, για την προσέγγιση των νομοθεσιών των κρατών μελών περί σημάτων (ΕΕ 1989, L 40, σ. 1), περιελάμβανε το άρθρο 5, με τίτλο «Δικαιώματα που παρέχει το σήμα», οι παράγραφοι 1 και 2 του οποίου όριζαν τα ακόλουθα:

«1.      Το καταχωρισμένο σήμα παρέχει στον δικαιούχο αποκλειστικό δικαίωμα. Ο δικαιούχος δικαιούται να απαγορεύει σε κάθε τρίτο να χρησιμοποιεί στις συναλλαγές, χωρίς τη συγκατάθεσή του:

α)      σημείο πανομοιότυπο με το σήμα για προϊόντα ή υπηρεσίες πανομοιότυπες με εκείνες για τις οποίες το σήμα έχει καταχωριστεί·

β)      σημείο για το οποίο, λόγω της ταυτότητας ή της ομοιότητάς του με το σήμα και της ταυτότητας ή της ομοιότητας των προϊόντων ή των υπηρεσιών που καλύπτονται από το σήμα και το σημείο, υπάρχει κίνδυνος σύγχυσης του κοινού, συμπεριλαμβανομένου και του κινδύνου συσχέτισης του σημείου με το σήμα.

2.      Ένα κράτος μέλος μπορεί επίσης να προβλέπει ότι ο δικαιούχος δικαιούται να απαγορεύει σε κάθε τρίτο να χρησιμοποιεί στις συναλλαγές, χωρίς τη συγκατάθεσή του, σημείο πανομοιότυπο ή παρόμοιο με το σήμα, για προϊόντα ή υπηρεσίες μη παρόμοιες με εκείνες για τις οποίες το σήμα έχει καταχωριστεί, εάν αυτό χαίρει φήμης μέσα στο κράτος μέλος και η χρησιμοποίηση του σημείου, χωρίς νόμιμη αιτία, θα επέφερε, αχρεωστήτως, όφελος από τον διακριτικό χαρακτήρα ή τη φήμη του σήματος ή θα ήταν βλαπτική για τον εν λόγω διακριτικό χαρακτήρα ή τη φήμη.»

14      Το άρθρο 8 της εν λόγω οδηγίας, με τίτλο «Παραχώρηση άδειας χρήσης», είχε ως εξής:

«1.      Είναι δυνατό να παραχωρηθούν άδειες χρήσης σήματος για το σύνολο ή μέρος των προϊόντων ή υπηρεσιών για τις οποίες έχει καταχωριστεί και για το σύνολο ή τμήμα του εδάφους ενός κράτους μέλους. Οι άδειες χρήσης μπορεί να είναι αποκλειστικές ή μη αποκλειστικές.

2.      Ο δικαιούχος του σήματος μπορεί να επικαλεστεί τα δικαιώματα που παρέχει το σήμα αυτό κατά του έχοντος την άδεια εφόσον αυτός παραβιάζει διάταξη της σύμβασης για την παραχώρηση της άδειας χρήσης, όσον αφορά ιδίως τη διάρκειά της, τη μορφή υπό την οποία μπορεί, σύμφωνα με την καταχώριση, να χρησιμοποιηθεί το σήμα, τη φύση των προϊόντων ή των υπηρεσιών για τις οποίες έχει παραχωρηθεί η άδεια, το έδαφος μέσα στο οποίο επιτρέπεται η επίθεση του σήματος ή την ποιότητα των προϊόντων που κατασκευάζει ή των υπηρεσιών που παρέχει ο έχων την άδεια.»

 Η διαφορά της κύριας δίκης και τα προδικαστικά ερωτήματα

15      Η Pie Optiek είναι βελγική εταιρία η οποία δραστηριοποιείται στην πώληση φακών επαφής, γυαλιών και άλλων προϊόντων μέσω του Διαδικτύου. Είναι δικαιούχος του εικονιστικού σήματος της Μπενελούξ που περιλαμβάνει το λεκτικό σημείο «Lensworld» και ένα στυλιζαρισμένο παγκόσμιο χάρτη και το οποίο κατατέθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 2005 και καταχωρίστηκε στις 4 Ιανουαρίου 2006 για προϊόντα και υπηρεσίες των κλάσεων 5, 9 και 44 κατά τον Διακανονισμό της Νίκαιας για τη διεθνή ταξινόμηση προϊόντων και υπηρεσιών με σκοπό την καταχώριση σημάτων, της 15ης Ιουνίου 1957, όπως αυτός έχει αναθεωρηθεί και τροποποιηθεί. Η εν λόγω εταιρία εκμεταλλεύεται τον δικτυακό τόπο www.lensworld.be.

16      H Bureau Gevers είναι βελγική εταιρία η οποία δραστηριοποιείται στην παροχή συμβουλών στον τομέα της πνευματικής ιδιοκτησίας.

17      H Walsh Optical επίσης δραστηριοποιείται στον κλάδο της πωλήσεως φακών επαφής και άλλων οπτικών ειδών μέσω του Διαδικτύου. Εκμεταλλεύεται από το 1998 τον δικτυακό τόπο www.lensworld.com και ήταν επίσης δικαιούχος του σήματος της Μπενελούξ Lensworld, το οποίο κατατέθηκε στις 20 Οκτωβρίου 2005 και καταχωρίστηκε στις 26 Οκτωβρίου 2005 για προϊόντα και υπηρεσίες της κλάσεως 35 του εν λόγω Διακανονισμού της Νίκαιας. Το σήμα αυτό διεγράφη στις 30 Οκτωβρίου 2006.

18      Στις 18 Νοεμβρίου 2005 η Walsh Optical υπέγραψε με την Bureau Gevers σύμβαση αποκαλούμενη «License Αgreement» («σύμβαση παραχωρήσεως άδειας χρήσεως», στο εξής: επίδικη στην κύρια δίκη σύμβαση).

19      Κατά τη ρήτρα 1 της εν λόγω συμβάσεως, μόνοι σκοποί της συμβάσεως είναι να παρασχεθεί στον κάτοχο της άδειας η δυνατότητα να προβεί στην καταχώριση ενός ονόματος τομέα στο όνομά του μεν, αλλά για λογαριασμό του παραχωρήσαντος την άδεια, να καθορίσει τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις κάθε συμβαλλομένου κατά τη διάρκεια της ισχύος της συμβάσεως, καθώς και να οργανώσει τη διαδικασία στο πλαίσιο της οποίας ο κάτοχος της άδειας θα μεταβιβάσει το ή τα ονόματα τομέα .eu στον παραχωρήσαντα την άδεια ή στο πρόσωπο το οποίο θα ορίσει ο δεύτερος.

20      Κατά τη ρήτρα 2 της επίδικης στην κύρια δίκη συμβάσεως, που επιγράφεται «Δικαιώματα του παραχωρούντος την άδεια», ο παραχωρήσας την άδεια μπορεί οποτεδήποτε να ζητήσει από τον κάτοχο της άδειας να καταργήσει το ή τα ονόματα τομέα που απαριθμούνται στο παράρτημα 1 της εν λόγω συμβάσεως ή να μεταβιβάσει το όνομα τομέα, ταχέως και χωρίς επιβάρυνση, στον παραχωρήσαντα την άδεια ή σε οποιονδήποτε τρίτο θα ορίσει ο τελευταίος.

21      Κατά τη ρήτρα 3 της ίδιας συμβάσεως, ο παραχωρών την άδεια αναλαμβάνει να καταβάλλει τις αμοιβές του κατόχου της άδειας, άλλως τα ονόματα τομέα ενδέχεται να μην καταχωριστούν, να μη διατηρηθούν καταχωρισμένα ή να μην ανανεωθεί η καταχώρισή τους.

22      Στη ρήτρα 4 της επίδικης στην κύρια δίκη συμβάσεως, που περιέχει τα δικαιώματα του κατόχου της άδειας, διευκρινίζεται ότι ο τελευταίος χρεώνει στον παραχωρούντα την άδεια για τις υπηρεσίες που του παρέχει.

23      Στις υποχρεώσεις του κατόχου της άδειας, όπως αναφέρονται στη ρήτρα 5 της εν λόγω συμβάσεως, περιλαμβάνονται η υποχρέωση καταβολής ευλόγων προσπαθειών για την κατάθεση αιτήσεως .eu ώστε να επιτύχει την καταχώριση .eu για ένα ή πλείονα ονόματα τομέα. Ο κάτοχος της άδειας αναγνωρίζει, επιπλέον, ότι, κατά την καταχώριση, το όνομα τομέα θα αποτελεί αποκλειστική ιδιοκτησία του παραχωρούντος την άδεια και αναλαμβάνει την υποχρέωση να μη χρησιμοποιήσει το όνομα αυτό καθ’ οιονδήποτε μη συμβατό με τους όρους της συμβάσεως αυτής τρόπο.

24      Από τις γραπτές παρατηρήσεις που υπέβαλε στο Δικαστήριο η EURid προκύπτει ότι η πρώτη φάση της σταδιακής καταχωρίσεως η οποία προβλέπεται στο κεφάλαιο IV του κανονισμού 874/2004 άρχισε στις 7 Δεκεμβρίου 2005.

25      Την ίδια ημερομηνία, η Bureau Gevers κατέθεσε στην EURid αίτηση καταχωρίσεως του ονόματος τομέα «lensworld.eu» στο όνομά της μεν, αλλά για λογαριασμό της Walsh Optical. Στις 10 Ιουλίου 2006 το εν λόγω όνομα τομέα διατέθηκε στην Bureau Gevers.

26      Στις 17 Ιανουαρίου 2006 η Pie Optiek επίσης ζήτησε την καταχώριση του ονόματος τομέα «lensworld.eu», η αίτησή της όμως δεν έγινε δεκτή λόγω του ότι είχε προηγηθεί η αίτηση της Bureau Gevers.

27      Η αίτηση την οποία η Pie Optiek υπέβαλε στο διαιτητικό δικαστήριο της Τσεχικής Δημοκρατίας, οργανισμού επιφορτισμένου με την εξωδικαστική διευθέτηση των διαφορών σχετικά με τα ονόματα τομέα .eu, αμφισβητώντας τη διάθεση του εν λόγω ονόματος τομέα στην Bureau Gevers, απορρίφθηκε με απόφαση της 12ης Μαρτίου 2007. Ομοίως, η αγωγή την οποία άσκησε η Pie Optiek ενώπιον του tribunal de première instance de Bruxelles απορρίφθηκε με απόφαση του τελευταίου της 14ης Δεκεμβρίου 2007.

28      Ενώπιον του αιτούντος δικαστηρίου, το οποίο επελήφθη εφέσεως κατά της εν λόγω αποφάσεως, η Pie Optiek υποστηρίζει, μεταξύ άλλων, ότι η επίδικη στην κύρια δίκη σύμβαση δεν προσδίδει στην Bureau Gevers την ιδιότητα του κατόχου άδειας που αφορά προηγούμενα δικαιώματα κατά την έννοια του άρθρου 12, παράγραφος 2, τρίτο εδάφιο, του κανονισμού 874/2004 και ότι η εταιρία αυτή δεν έχει επίσης δικαίωμα ή έννομο συμφέρον υπό την έννοια του άρθρου 21, παράγραφος 1, στοιχείο α΄, του ίδιου κανονισμού.

29      Κατά την Bureau Gevers, το αντικείμενο μιας συμβάσεως παραχωρήσεως άδειας χρήσεως σήματος δεν περιορίζεται αναγκαστικά στην άδεια εκμεταλλεύσεως των προϊόντων ή υπηρεσιών που καλύπτονται από το σήμα, αλλά μπορεί να αφορά το σύνολο ή μέρος των δικαιωμάτων του δικαιούχου του σήματος, συμπεριλαμβανομένης και της εξουσιοδοτήσεως προς καταχώριση ενός ονόματος τομέα.

30      Υπό τις περιστάσεις αυτές, το cour d’appel de Bruxelles αποφάσισε να αναστείλει τη διαδικασία και να υποβάλει στο Δικαστήριο τα ακόλουθα προδικαστικά ερωτήματα:

«1)      Έχει το άρθρο 12, παράγραφος 2, του κανονισμού 874/2004 την έννοια ότι, στην περίπτωση που το προβαλλόμενο προηγούμενο δικαίωμα είναι δικαίωμα επί σήματος, ο όρος “κάτοχοι αδειών [που αφορούν προηγούμενα δικαιώματα]” μπορεί να καλύπτει πρόσωπο το οποίο έλαβε απλώς άδεια από τον δικαιούχο του σήματος να καταχωρίσει στο όνομά του μεν, αλλά για λογαριασμό του παραχωρήσαντος την άδεια, ένα όνομα τομέα πανομοιότυπο ή παρόμοιο με το σήμα, χωρίς ωστόσο να λάβει άδεια να προβαίνει σε άλλες χρήσεις του σήματος ή σε χρήση του σημείου ως σήματος, επί παραδείγματι, για την εμπορική διάθεση των προϊόντων ή υπηρεσιών που καλύπτει το σήμα;

2)      Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο ερώτημα αυτό, έχει το άρθρο 21, παράγραφος 1, στοιχείο α΄, του κανονισμού [874/2004] την έννοια ότι “δικαιώματα και έννομο συμφέρον” υφίστανται ακόμα και αν ο “κάτοχος άδειας [που αφορά προηγούμενα δικαιώματα]” προέβη σε καταχώριση του ονόματος τομέα .eu στο όνομά του μεν, αλλά για λογαριασμό του δικαιούχου του σήματος, όταν ο τελευταίος δεν είναι επιλέξιμος κατά το άρθρο 4, παράγραφος 2, στοιχείο β΄, του κανονισμού [733/2002];»

 Επί των προδικαστικών ερωτημάτων

 Επί του πρώτου ερωτήματος

31      Το πρώτο ερώτημα αφορά την έννοια «κάτοχοι αδειών [που αφορούν προηγούμενα δικαιώματα]», όπως αυτή περιλαμβάνεται στο άρθρο 12, παράγραφος 2, τρίτο εδάφιο, του κανονισμού 874/2004.

32      Στο άρθρο 10, παράγραφος 1, δεύτερο εδάφιο, του εν λόγω κανονισμού διευκρινίζεται μεν ότι ο όρος «προηγούμενα δικαιώματα» περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, τα κατατεθέντα εθνικά και κοινοτικά εμπορικά σήματα, ωστόσο ο όρος «κάτοχος άδειας» δεν ορίζεται από τον κανονισμό αυτόν. Ο κανονισμός δεν περιέχει ούτε ρητή παραπομπή στο δίκαιο των κρατών μελών όσον αφορά τον ορισμό αυτόν.

33      Κατά πάγια νομολογία του Δικαστηρίου, από τις επιταγές τόσο της ομοιόμορφης εφαρμογής του δικαίου της Ένωσης όσο και της αρχής της ισότητας προκύπτει ότι το περιεχόμενο διατάξεως του δικαίου της Ένωσης που δεν περιέχει ρητή παραπομπή στο δίκαιο των κρατών μελών για τον προσδιορισμό της έννοιας και του περιεχομένου της πρέπει κανονικά να ερμηνεύεται, σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση, κατά τρόπο αυτοτελή και ενιαίο, με βάση το πλαίσιο στο οποίο εντάσσεται η διάταξη αυτή και τον σκοπό που επιδιώκει η οικεία κανονιστική ρύθμιση (βλ., μεταξύ άλλων, αποφάσεις της 18ης Ιανουαρίου 1984, 327/82, Ekro, Συλλογή 1984, σ. 107, σκέψη 11· της 19ης Σεπτεμβρίου 2000, C‑287/98, Linster, Συλλογή 2000, σ. I‑6917, σκέψη 43, και της 22ας Μαρτίου 2012, C‑190/10, Génesis, η οποία δεν έχει δημοσιευθεί ακόμη στη Συλλογή, σκέψη 40).

34      Εξάλλου, οι εκτελεστικοί κανονισμοί πρέπει να ερμηνεύονται, κατά το δυνατό, κατά τρόπο σύμφωνο με τις διατάξεις του βασικού κανονισμού (αποφάσεις της 24ης Ιουνίου 1993, C‑90/92, Dr. Tretter, Συλλογή 1993, σ. I‑3569, σκέψη 11, και της 26ης Φεβρουαρίου 2002, C‑32/00 P, Επιτροπή κατά Boehringer, Συλλογή 2002, σ. I‑1917, σκέψη 53).

35      Δεδομένου ότι ο κανονισμός 874/2004 αποτελεί εκτελεστικό κανονισμό ο οποίος εκδόθηκε κατ’ εφαρμογήν του άρθρου 5, παράγραφος 1, του κανονισμού 733/2002, για να δοθεί αυτοτελής και ενιαία σε ολόκληρη την Ένωση ερμηνεία της έννοιας του «κατόχου άδειας» θα πρέπει να ληφθούν υπόψη οι σκοποί και οι διατάξεις του δεύτερου αυτού κανονισμού.

36      Συναφώς, από την αιτιολογική σκέψη 6 του κανονισμού 733/2002 προκύπτει ότι ο τομέας ανωτάτου επιπέδου .eu δημιουργήθηκε προκειμένου να αποκτήσει η εσωτερική αγορά μεγαλύτερη προβολή στην εικονική αγορά η οποία βασίζεται στο Διαδίκτυο, παρέχοντας μια σαφώς αναγνωρίσιμη σύνδεση με την Ένωση, το συναφές νομικό πλαίσιο και την ευρωπαϊκή αγορά, καθώς και επιτρέποντας στις επιχειρήσεις, στους οργανισμούς και στα φυσικά πρόσωπα εντός της Ένωσης να προβαίνουν σε καταχωρίσεις σε έναν ειδικό τομέα ο οποίος θα καθιστά την εν λόγω σύνδεση εμφανή.

37      Βάσει αυτού του σκοπού, το άρθρο 4, παράγραφος 2, στοιχείο β΄, του κανονισμού 733/2002 προβλέπει ότι καταχωρίζονται στον τομέα ανωτάτου επιπέδου .eu τα ονόματα τομέα που ζητούνται από οποιαδήποτε επιχείρηση η οποία έχει την καταστατική της έδρα, την κεντρική της διοίκηση ή την κύρια εγκατάστασή της εντός της Ένωσης, από οποιονδήποτε οργανισμό ο οποίος είναι εγκατεστημένος εντός της Ένωσης, υπό την επιφύλαξη του εφαρμοστέου εθνικού δικαίου, καθώς και από οποιοδήποτε φυσικό πρόσωπο που είναι κάτοικος της Ένωσης. Οι εν λόγω επιχειρήσεις, οργανισμοί και φυσικά πρόσωπα αποτελούν, κατά το άρθρο 2, πρώτο εδάφιο, του κανονισμού 874/2004, επιλέξιμα μέρη δυνάμενα να καταχωρίσουν ένα ή πλείονα ονόματα τομέα στον εν λόγω τομέα ανωτάτου επιπέδου.

38      Εξάλλου, από τις αιτιολογικές σκέψεις 16 του κανονισμού 733/2002 και 12 του κανονισμού 874/2004 καθώς και από το άρθρο 10, παράγραφος 1, πρώτο εδάφιο, του δεύτερου αυτού κανονισμού προκύπτει ότι, κατά τη διάρκεια της περιόδου σταδιακής καταχωρίσεως, δικαιούνται να υποβάλουν αίτηση καταχωρίσεως ονομάτων τομέα μόνον οι «κάτοχοι προηγούμενων δικαιωμάτων που έχουν αναγνωριστεί ή θεσπιστεί από το εθνικό ή και το κοινοτικό δίκαιο», μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται τα καταχωρισμένα εθνικά και κοινοτικά σήματα, καθώς και οι δημόσιοι φορείς.

39      Επομένως, καταρχήν, μόνον οι κάτοχοι προηγούμενων δικαιωμάτων που έχουν την καταστατική τους έδρα, την κεντρική τους διοίκηση, την κύρια εγκατάστασή τους ή την κατοικία τους εντός της Ένωσης είναι επιλέξιμοι να ζητήσουν την καταχώριση, κατά τη διάρκεια της περιόδου αυτής, ενός ή πλειόνων ονομάτων τομέα στον τομέα ανωτάτου επιπέδου .eu.

40      Προκύπτει επίσης ότι, στον βαθμό που το άρθρο 12, παράγραφος 2, τρίτο εδάφιο, του κανονισμού 874/2004 διευρύνει τον κύκλο των επιλέξιμων προσώπων κατά την πρώτη φάση της σταδιακής καταχωρίσεως και στους κατόχους αδειών που αφορούν προηγούμενα δικαιώματα, οι τελευταίοι πρέπει, ταυτοχρόνως, να ανταποκρίνονται στο κριτήριο της παρουσίας στο έδαφος της Ένωσης και να διαθέτουν, στη θέση του δικαιούχου, τουλάχιστον εν μέρει ή/και προσκαίρως, το επίμαχο προηγούμενο δικαίωμα.

41      Πράγματι, θα αντέβαινε στους σκοπούς των κανονισμών 733/2002 και 874/2004 η παροχή, σε δικαιούχο προηγούμενου δικαιώματος ο οποίος έχει μεν την πλήρη διάθεση του δικαιώματος αυτού αλλά δεν ανταποκρίνεται στο κριτήριο της παρουσίας στο έδαφος της Ένωσης, της δυνατότητας να ζητήσει, μέσω προσώπου που ανταποκρίνεται μεν σε αυτό το κριτήριο παρουσίας αλλά δεν διαθέτει, έστω και εν μέρει ή προσκαίρως, το εν λόγω δικαίωμα, την καταχώριση ενός ονόματος τομέα προς όφελός του.

42      Οι διαπιστώσεις αυτές επιβεβαιώνονται και από πράξεις του δικαίου της Ένωσης καθώς και από τη νομολογία του Δικαστηρίου, που παρέχουν, χωρίς να ορίζουν ρητώς τους όρους «κάτοχος άδειας» και «άδεια» στον τομέα των σημάτων, ενδείξεις όσον αφορά το περιεχόμενο των όρων αυτών.

43      Καταρχάς, το άρθρο 8, παράγραφος 1, της οδηγίας 89/104 προβλέπει ότι είναι δυνατόν να παραχωρηθούν άδειες χρήσεως σήματος για το σύνολο ή μέρος των προϊόντων ή υπηρεσιών για τις οποίες έχει καταχωριστεί το σήμα. Συνεπώς, ο νομοθέτης της Ένωσης προέβλεψε τη δυνατότητα να παραχωρηθεί μια τέτοια άδεια για τη χρήση ενός σήματος από τον κάτοχο της άδειας κατά την εμπορική διάθεση προϊόντων ή υπηρεσιών.

44      Κατά την παράγραφο 2 του εν λόγω άρθρου, ο δικαιούχος του σήματος μπορεί να επικαλεστεί τα δικαιώματα που παρέχει το σήμα αυτό κατά του κατόχου της άδειας εφόσον αυτός παραβιάζει ρήτρα της συμβάσεως άδειας χρήσεως. Από τη διάταξη αυτή προκύπτει ότι τέτοιες ρήτρες μπορούν να αφορούν, πλην της διάρκειας της εν λόγω συμβάσεως, και τη μορφή υπό την οποία μπορεί να γίνει χρήση του σήματος, τη φύση των προϊόντων ή των υπηρεσιών για τα οποία παραχωρείται η άδεια, το έδαφος στο οποίο επιτρέπεται να γίνεται χρήση του σήματος ή την ποιότητα των προϊόντων που κατασκευάζονται ή των υπηρεσιών που παρέχονται υπό το σήμα αυτό από τον κάτοχο της άδειας.

45      Συναφώς, στο άρθρο 5, παράγραφοι 1 και 2, της ίδιας οδηγίας διευκρινίζεται ότι ο δικαιούχος αυτός διαθέτει αποκλειστικό δικαίωμα το οποίο του επιτρέπει να απαγορεύει σε κάθε τρίτο να κάνει, χωρίς τη συγκατάθεσή του, χρήση στις συναλλαγές, δηλαδή εμπορική χρήση (βλ., υπό το πνεύμα αυτό, απόφαση της 29ης Μαρτίου 2011, C‑96/09 P, Anheuser-Busch κατά Budějovický Budvar, η οποία δεν έχει δημοσιευθεί ακόμη στη Συλλογή, σκέψη 144), ενός πανομοιότυπου ή παρόμοιου σημείου για ορισμένα προϊόντα και υπηρεσίες και υπό ορισμένες προϋποθέσεις.

46      Το Δικαστήριο έχει κρίνει, αφενός, ότι το εν λόγω αποκλειστικό δικαίωμα απονέμεται προκειμένου να μπορεί ο δικαιούχος του σήματος να προστατεύει τα ειδικά συμφέροντά του, ως δικαιούχος του σήματος αυτού, ήτοι να διασφαλίζει ότι το σήμα αυτό επιτελεί τις λειτουργίες του και, αφετέρου, ότι το δικαίωμα αυτό πρέπει να ασκείται μόνο στις περιπτώσεις κατά τις οποίες η χρήση του σημείου από τρίτον προσβάλλει ή μπορεί να προσβάλει τις λειτουργίες του σήματος. Στις λειτουργίες αυτές περιλαμβάνονται όχι μόνον η ουσιώδης λειτουργία του σήματος, η οποία είναι να εγγυάται στους καταναλωτές την προέλευση του προϊόντος ή της υπηρεσίας, αλλά και οι λοιπές λειτουργίες του, όπως, μεταξύ άλλων, η συνιστάμενη στην εγγύηση της ποιότητας αυτού του προϊόντος ή αυτής της υπηρεσίας, ή οι λειτουργίες του σήματος ως διαύλου επικοινωνίας, επενδυτικού στοιχείου ή μέσου διαφημίσεως (βλ. αποφάσεις της 18ης Ιουνίου 2009, C-487/07, L’Oréal κ.λπ., Συλλογή 2009, σ. Ι-5185, σκέψη 58, καθώς και της 23ης Μαρτίου 2010, C‑236/08 έως C‑238/08, Google France και Google, Συλλογή 2010, σ. I‑2417, σκέψεις 75 και 77).

47      Κατά συνέπεια, πρέπει να θεωρηθεί ότι, με την παραχώρηση άδειας χρήσεως, ο δικαιούχος του σήματος παραχωρεί στον κάτοχο της άδειας, εντός των ορίων που καθορίζουν οι ρήτρες της συμβάσεως παραχωρήσεως άδειας χρήσεως, το δικαίωμα να χρησιμοποιεί το σήμα αυτό για τους σκοπούς που εμπίπτουν στο αποκλειστικό δικαίωμα που απονέμει το εν λόγω σήμα, ήτοι να κάνει εμπορική χρήση του σήματος σύμφωνη με τις λειτουργίες του σήματος, ιδίως την ουσιώδη λειτουργία που συνίσταται στο να εγγυάται στους καταναλωτές την προέλευση του οικείου προϊόντος ή της οικείας υπηρεσίας.

48      Δεύτερον, το Δικαστήριο είχε την ευκαιρία, με την απόφαση της 23ης Απριλίου 2009, C-533/07, Falco Privatstiftung και Rabitsch (Συλλογή 2009, σ. I‑3327), να εξετάσει τις διαφορές μεταξύ συμβάσεως παροχής υπηρεσιών και συμβάσεως άδειας εκμεταλλεύσεως στον τομέα του δικαίου της πνευματικής ιδιοκτησίας. Συναφώς, το Δικαστήριο διαπίστωσε, με τις σκέψεις 29 και 30 της εν λόγω αποφάσεως, ότι, ενώ η έννοια των υπηρεσιών προϋποθέτει, κατ’ ελάχιστον, ότι ο παρέχων τις υπηρεσίες ασκεί συγκεκριμένη δραστηριότητα έναντι αμοιβής, η σύμβαση με την οποία ο κάτοχος δικαιώματος πνευματικής ιδιοκτησίας παραχωρεί έναντι αμοιβής στον αντισυμβαλλόμενό του την άδεια εκμεταλλεύσεως του δικαιώματος αυτού δεν προϋποθέτει τέτοια δραστηριότητα.

49      Επομένως, μια σύμβαση όπως η επίδικη στη διαφορά της κύριας δίκης, με την οποία ο αντισυμβαλλόμενος, που καλείται «κάτοχος άδειας», υποχρεούται, έναντι αμοιβής, να καταβάλει εύλογες προσπάθειες ώστε να καταθέσει αίτηση και να επιτύχει την καταχώριση για ένα όνομα τομέα .eu, προσομοιάζει περισσότερο σε σύμβαση παροχής υπηρεσιών παρά σε σύμβαση παραχωρήσεως άδειας χρήσεως.

50      Αυτό ισχύει κατά μείζονα λόγο όταν η σύμβαση δεν παρέχει στον εν λόγω κάτοχο άδειας κανένα δικαίωμα να χρησιμοποιεί εμπορικώς το σήμα που αντιστοιχεί σ’ αυτό το όνομα τομέα σύμφωνα με τις λειτουργίες του σήματος, αλλά αναγνωρίζει ότι το όνομα που καταχωρίζει ο κάτοχος της άδειας σύμφωνα με τις υποχρεώσεις του θα παραμείνει στην αποκλειστική ιδιοκτησία του παρέχοντος την άδεια, ο δε κάτοχος της άδειας δέχεται να μη χρησιμοποιεί αυτό το όνομα τομέα καθ’ οιονδήποτε μη συμβατό με τους όρους της συμβάσεως τρόπο.

51      Συναφώς, μικρή σημασία έχει το ότι η σύμβαση αυτή διευκρινίζει ότι σκοπός της είναι, μεταξύ άλλων, να επιτρέψει στον κάτοχο της άδειας να καταχωρίσει ένα όνομα τομέα στο όνομά του μεν, αλλά για λογαριασμό του παραχωρούντος την άδεια, αν η δυνατότητα αυτή δεν χρησιμεύει για κανέναν άλλο σκοπό πλην της παροχής στον αντισυμβαλλόμενο της δυνατότητας να εκπληρώσει την υποχρέωσή του προς καταχώριση του συγκεκριμένου ονόματος ή των συγκεκριμένων ονομάτων τομέα έναντι αμοιβής και είναι, συνεπώς, καθαρά παρεπόμενη αυτής της υποχρεώσεως. Εξάλλου, όπως η γενική εισαγγελέας επισήμανε στα σημεία 49 και 53 των προτάσεών της, η άδεια καταχωρίσεως ενός σήματος ως ονόματος τομέα .eu ουδόλως συνεπάγεται ότι ο δικαιούχος αυτού του σήματος έχει παραχωρήσει στον αντισυμβαλλόμενό του το δικαίωμα εμπορικής χρήσεως του σήματος σύμφωνης με τις λειτουργίες του.

52      Επομένως, μια σύμβαση όπως η επίδικη στην κύρια δίκη δεν μπορεί να θεωρηθεί ως σύμβαση παραχωρήσεως άδειας εκμεταλλεύσεως κατά το δίκαιο των σημάτων. Ως εκ τούτου, ο αντισυμβαλλόμενος που έχει ως αποστολή την καταχώριση ενός ονόματος τομέα .eu για τον δικαιούχο του επίμαχου σήματος δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως «κάτοχος άδειας [που αφορά προηγούμενα δικαιώματα]» κατά την έννοια του άρθρου 12, παράγραφος 2, τρίτο εδάφιο, του κανονισμού 874/2004.

53      Βάσει των ανωτέρω σκέψεων, στο πρώτο ερώτημα προσήκει η απάντηση ότι το άρθρο 12, παράγραφος 2, τρίτο εδάφιο, του κανονισμού 874/2004 έχει την έννοια ότι, σε περίπτωση που το συγκεκριμένο προηγούμενο δικαίωμα αποτελεί δικαίωμα επί σήματος, ο όρος «κάτοχοι αδειών [που αφορούν προηγούμενα δικαιώματα]» δεν καλύπτει πρόσωπο το οποίο έχει εξουσιοδοτηθεί από τον δικαιούχο του συγκεκριμένου σήματος μόνο να καταχωρίσει, στο όνομά του μεν αλλά για λογαριασμό του δικαιούχου αυτού, ένα όνομα τομέα πανομοιότυπο ή παρόμοιο με το εν λόγω σήμα, χωρίς να επιτρέπεται στο πρόσωπο αυτό να κάνει εμπορική χρήση του σήματος αυτού σύμφωνη με τις λειτουργίες του σήματος.

 Επί του δευτέρου ερωτήματος

54      Λαμβανομένης υπόψη της απαντήσεως που δόθηκε στο πρώτο ερώτημα, παρέλκει η απάντηση στο δεύτερο ερώτημα του αιτούντος δικαστηρίου.

 Επί των δικαστικών εξόδων

55      Δεδομένου ότι η παρούσα διαδικασία έχει ως προς τους διαδίκους της κύριας δίκης τον χαρακτήρα παρεμπίπτοντος που ανέκυψε ενώπιον του εθνικού δικαστηρίου, σ’ αυτό εναπόκειται να αποφανθεί επί των δικαστικών εξόδων. Τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκαν όσοι υπέβαλαν παρατηρήσεις στο Δικαστήριο, πλην των ως άνω διαδίκων, δεν αποδίδονται.

Για τους λόγους αυτούς, το Δικαστήριο (δεύτερο τμήμα) αποφαίνεται:

Το άρθρο 12, παράγραφος 2, τρίτο εδάφιο, του κανονισμού (ΕΚ) 874/2004 της Επιτροπής, της 28ης Απριλίου 2004, για τη θέσπιση κανόνων δημοσίου συμφέροντος σχετικά με την υλοποίηση και τις λειτουργίες του .eu τομέα ανωτάτου επιπέδου και τις αρχές που διέπουν την καταχώριση, έχει την έννοια ότι, σε περίπτωση που το συγκεκριμένο προηγούμενο δικαίωμα αποτελεί δικαίωμα επί σήματος, ο όρος «κάτοχοι αδειών [που αφορούν προηγούμενα δικαιώματα]» δεν καλύπτει πρόσωπο το οποίο έχει εξουσιοδοτηθεί από τον δικαιούχο του συγκεκριμένου σήματος μόνο να καταχωρίσει, στο όνομά του μεν αλλά για λογαριασμό του δικαιούχου αυτού, ένα όνομα τομέα πανομοιότυπο ή παρόμοιο με το εν λόγω σήμα, χωρίς να επιτρέπεται στο πρόσωπο αυτό να κάνει εμπορική χρήση του σήματος αυτού σύμφωνη με τις λειτουργίες του σήματος.

(υπογραφές)